zaterdag 24 januari 2015

Horeca

Hallo!

Ik heb besloten deze blog - welke tevens de laatste is voor mijn magazine - over horeca te laten gaan. Zoals ook al te zien is in mijn magazine, werk ik in de horeca, al vanaf dat ik 15 jaar ben. Over het algemeen vind ik dit echt heel leuk. Je bent lekker actief bezig, komt veel in contact met mensen en het is lekker flexibel. Echter, er zitten ook nadelen aan. 

Een tijdje geleden was ik aan het werk, en op die dag leek het wel alsof iedereen chagrijnig was. Veel gasten die er zaten waren chagrijnig en onbeschoft. Dit heeft effect op iedereen die aan het werk is dan. We moeten namelijk blijven lachen. Ik had het er over met een collegaatje - omdat de zoveelste weer liep te zeuren zonder dat er een specifieke reden voor was - en we waren tot een conclusie gekomen. Wij vinden dat als iemand in een restaurant wilt eten of überhaupt alleen al wat wilt drinken, deze eigenlijk verplicht minimaal één dag heeft moeten meewerken in de horeca. Dit heeft met meerdere dingen te maken:

1.) Je snapt meteen dat mensen in de horeca kneiterhard werken om het iedereen naar de zin te maken. Als het druk is, kan het dus inderdaad zo zijn dat je wat langer moet wachten. Mensen die niet in de horeca hebben gewerkt, snappen niet dat er nog 2000 andere gasten zijn die wachten op hun eten/drinken, waardoor het ietsjes langer duurt. 

2.) Je snapt dat je kaart dicht moet liggen als je weet wat je wilt bestellen. Op deze manier maak je het de bediening makkelijker om in te schatten of je al een beslissing heb kunnen maken, en worden ongemakkelijke situaties vermeden.

3.) Je weet dat bestek gesloten moet liggen als je klaar bent met eten. Als je bestek open ligt, denkt de bediening dat je nog aan het eten bent en blijven we dus van de borden af. Als jij toch al uitgegeten bent, en je afvraagt waarom wij de borden niet komen uithalen, weet je dat het door jezelf komt. 

4.) Je weet wat je wilt drinken op het moment dat  de bediening naar je toe komt. Je zit niet eerst twee minuten te kletsen en als de bediening naar je toekomst nog twee minuten te overleggen met je tafelpartner "wat neem jij?" "waar heb ik zin in?" Ben jij zo'n persoon? Onthou dit: iedereen in de bediening vind je irritant. 

5.) Je snapt dat als jij een ouder bent met kinderen, dat je die aan tafel laat zitten en niet laat rondrennen en laat krijsen in het restaurant. Niks is vervelender dan struikelen over kinderen met je dienblad vol hete koffie. Kinderen zijn vervelend voor de bediening, maar ook voor de andere gasten. Jij vindt je kind misschien geweldig, maar geloof me, je bent de enige die die mening heeft. 

6.) Je snapt dat de bediening ook slechts werkende mensen zijn, en dat zij absoluut niet jouw slaafjes zijn. Geknip met de vingers wordt niet gewaardeerd. Je bent niet beter dan wij zijn, je bent zelfs minderwaardig als jij het type persoon bent die met zijn vingers knipt. Plus, een beleefdheidsvorm is nog altijd wanneer er met (minimaal) twee woorden gepraat wordt. Dus niet "cola." Nee, "cola, alstublieft" is het minste wat je kan doen. Beter zelfs is "ik zou graag een cola willen, alstublieft", of iets wat daarop lijkt. 

Kortom, waar het op neerkomt is dat wanneer jij beleefd bent tegenover de bediening, zij jou automatisch een stuk aardiger vinden en veel liever wat voor jou doen. Je krijgt een betere service als jij een goede gast bent. En vaak wordt dit pas begrepen wanneer je zelf in de bediening hebt gewerkt, dus vandaar de stelling.

xoxo


Gastcolleges

Hallo!

We hebben in de tweede helft van de minor meerdere gastcolleges gehad. In dit artikel vertel ik dan ook over de gastcolleges en hoe ik deze heb ervaren.

In de eerste week hadden we gastcollege van Bart Schuit van LinkedIn, op 14 november 2014. Hij vertelde dat hij zelf aan Hogeschool Inholland Diemen had gezeten een aantal jaar geleden. Ik vond ‘m erg zenuwachtig overkomen. Je kon merken dat hij niet gewend was om voor de klas te staan, maar het maakte hem wel toegankelijk. 

Hij begon met het vertellen over hoe hij bij LinkedIn terecht is gekomen. Daarna vertelde hij dat hij iedereen uit de klas had geprobeerd op te zoeken op LinkedIn en hij vertelde bij sommige profielen wat er anders kon en wat er beter kon. Mijn profiel kwam ook aan bod. Hij vertelde mij dat ik veel ervaring heb opgedaan in baantjes, maar dat ik dit beter in een samenvatting kan vertellen, dan onder het kopje “werkervaring”.  Ook vertelde hij over hoe bedrijven je zien en vinden. Dit liet hij ook zien, wat best handig was, omdat we zo weten wat we het beste wel en niet kunnen plaatsen op LinkedIn en hoe. Tot slot gaf hij ons een infographic over onze activiteiten op LinkedIn.

Ik vond het een leuk gastcollege, omdat hij heel actief bezig was met zijn vak en ons daarbij leuk betrok. Je kon erg goed zien dat ie het spannend vond en dat hij zenuwachtig was, maar naarmate het college volgde, voelde hij zich steeds gemakkelijker – althans, zo kwam het over.  

Het tweede gastcollege vond plaats bij Acta op 21 november 2014. Alexandra Smit gaf een gastcollege, maar ik weet nog steeds niet precies wat haar doel was. Wat mij heel erg opviel – en uiteindelijk een beetje begon te irriteren – was dat zij zichzelf heel geweldig vond en heel erg aan het ophemelen was. Ik ben actrice. Ik ben model. Ik heb een boek geschreven. Ik ben model. Daarnaast hebben wij ongeveer haar hele boek voorgelezen gekregen. Het kwam op mij persoonlijk over alsof het meer een promotie was voor haarzelf en voor haar boek, dan dat het een gastcollege was die bedoelt was om ons te inspireren en te motiveren. Mijn aandacht is dan ook vrij snel weggevallen. Ze probeerde wel vaak het publiek erbij te betrekken, maar dit ging naar mijn gevoel niet helemaal zoals gewenst was. 

Op vrijdag 28 november 2014 was er een gastcollege van Ronald van der Burg. Het enige nadeel van dit gastcollege was het tijdstip waarop het plaatsvond. Vrijdag, eind van de middag, is niet het beste tijdstip om nog enthousiaste, fitte leerlingen toe te spreken. Maar, hij sprak zo leuk en gaf zulke leuke voorbeelden dat hij het toch voor elkaar kreeg om de klas te binden. Het ging over transmediale storytelling en hij gaf hierbij voorbeelden over Harry Potter en de fanbase die deze heeft opgebouwd. Hierbij werden er grappige voorbeelden gegeven over hoever deze fans gaan en wat voor effect dit heeft op het verhaal zelf en de marketing eromheen. In principe werd er niet heel veel verteld wat we niet al wisten, maar hij vertelde het zo leuk dat dit niet uitmaakte. 

Nou, dat was 'm weer.
xoxo

dinsdag 20 januari 2015

One minute pitch

Laat ik eerst mijzelf voorstellen. Wie ben ik, en wat definieert mij? 

Nou, ik ben Shelby Roks. Maar dat wist je al. Ik studeer vrijetijdsmanagement. Maar ook dat wist je al. 

Als ik mijzelf moet omschrijven in een paar steekwoorden, zijn dat de volgende:
- Eigenwijs;
- Leergierig;
- Sarcastisch;
- Goede vriendin;
- Kritisch;
- Tikkeltje brutaal;
- Eerlijk (wat sommigen zien als bot);
- Chaotisch;
- Op z’n tijd lui.

Dit zijn toch wel een aantal aspecten hoe ik denk mijzelf het beste te kunnen omschrijven. Mijn humor is sarcasme. Daar kan je me mee opvegen. 

Ben ik chagrijnig? Laat me kattenfilmpjes zien. Katten zijn klootzakken. Heerlijk. Ik ben gek op katten. En rode panda’s. En geitjes. En hondjes. En wombats. Ik kan mezelf prima vermaken met leuke filmpjes van deze beestjes. Maar dan ook echt urenlang. Misschien is dat een beetje overdreven, maar ik kan mij er wel lang mee vermaken.

Ik adem muziek. Ik leef ermee. Ik sta er mee op en ik ga er mee slapen. Maar dan heb ik het wel over echte, echte muziek. Zoals Queen. Love Queen. En Guns ‘n Roses, Aerosmith, John Mayer, Whitesnake, Pink Floyd, Fleetwood Mac en dergelijke. Maar ik ben ook fan van Lea Michele. En zij is van Glee. Ik vind Glee leuk. Dat is mijn guilty pleasure, alleen ik voel me er niet guilty over.  

Ik hou dus van muziek. Dat is wel duidelijk. Ik heb ook zo nu en dan dat ik uit het niets in dansen en zingen uitbarst. Gelukkig kent m’n vriend mij goed genoeg om het niet meer raar te vinden. Vroeger had ik deze uitbarstingen altijd privé op mijn slaapkamer. Maar tegenwoordig woon ik samen. Nu kan hij er niet meer aan ontkomen. 

Met muziek ben ik al vanaf kinds af aan bezig. Mijn eerste “solostuk” die ik had op het podium was in groep drie, en ik voelde me als Mariah Carey tijdens de Super Bowl.

Ik ben ook het type meisje die elke dag tegen zichzelf zegt: “vandaag ga ik echt sporten!” en dan doe ik het toch niet. Het type liever lui dan moe, kan je wel zeggen. 

Geef mij een dag vrij en ik kan deze, zonder mij schuldig te voelen, vullen met het kijken van series. I love series kijken. Ik volg er meer tegelijkertijd. Ik ben gek op series als One Tree Hill en The Vampire Diaries (en Glee, maar dat was al duidelijk geloof ik), maar ik kan worden wakker gemaakt voor series als Cougar Town en New Girl. Vooral eerstgenoemde sluit compleet aan bij mijn humor. 

Daarnaast zijn mijn vriendinnen heel belangrijk voor mij. Ik heb een vriendinnengroep die al jaren bij elkaar is. Eentje daarvan is al mijn vriendinnetje sinds we drie jaar waren. 
Door de jaren heen heb ik lief en leed met ze gedeeld, en ook al spreek ik ze zo nu en dan even niet, het zit altijd goed. Ik zou niet zijn wie ik nu ben, als mijn vriendinnen er niet voor mij waren geweest. 

Als ik ergens achter sta, sta ik er voor de volle honderd procent achter. Ik ben bereid discussies aan te gaan met iemand om mijn standpunt te verdedingen en het kan misschien voorkomen dat ik op dat moment mijn ongelijk niet wil toegeven, maar uiteindelijk zal ik dit altijd doen.

In mijn vrije tijd ben ik dus graag bezig met mijn vriendinnen, muziek en series kijken. Ik vind het heerlijk om lekker te koken met een vriendinnetje, een fles wijn open te trekken en er zo een heel gezellige avond van te maken. 

En ik ben Disneyfan. Ik vind het heerlijk om op een luie zondag een marathon van Disneyfilms op te zetten en lekker weg te zwijmelen bij het jeugdsentiment dat het oproept.

Nou, volgens mij heb ik mezelf wel vrij accuraat beschreven nu.

xoxo, Shelby 

woensdag 7 januari 2015

ACTA

Hallo!

Op 21 november 2014 gingen we met de gehele klas naar de zogeheten “creatieve broedplaats” ACTA. Een broedplaats was het zeker, maar niet op de creatieve manier. Op het moment dat ik de parkeerplaats op kwam rijden, had ik het gevoel dat ik verkeerd zat. Zo’n vervallen pand kon toch zeker niet de creatieve broedplaats zijn? Helaas toch wel. Op het moment dat ik binnenstapte had ik meer het idee dat het een drugscentrum was dan een creatieve broedplaats. Het was er koud, je kon de ventilatieschachten zien zitten, de toiletten waren, om het zacht uit te drukken, nasty, graffiti op de muren en ga zo door. De bar was wel mooi, though.

In principe wel een leuk idee: les geven op een andere locatie dan de klaslokalen! Hoort ook wel een beetje bij zo'n minor Creative Industries uiteraard. Was alleen dus wat minder succesvol dan gehoopt. Ten eerste, Amsterdam is niet voor iedereen zo'n handig bereikbare plek, en vooral niet Amsterdam Noord. De zaal zelf had ook een heel slechte akoestiek. Ik zat helemaal vooraan, maar zelfs ik kon niet altijd verstaan wat er gezegd werd. Maar, al met al, ik ben er blij mee om een keer les te volgen buiten dezelfde lokalen. Ik vond 't wel leuk. 

Na het college kwam ook een gastcollege, maar dat is een verhaal voor een andere keer.

Als afsluiter van de dag hadden verschillende "artiesten" de mogelijkheid hun kunstzinnigheid te uiten. Ik sta wel open voor een beetje artistieke, kunstzinnige zweverigheid, maar dit ging mij wel een beetje te ver. Ik zal niet teveel in details treden, maar de kers op de taart was toch wel een uitwisselingsstudent, gekleed in de oude pantalon van haar opa met een oversized bril - waarvan ik toch een beetje de twijfels heb of het wel echte glazen waren - die een soort muziek/dans/herrie maakte. Ze begon met een ellenlang verhaal over wie zij was en wat haar dreef om dit te doen. Note: alles ging op dezelfde monotone stem. Verandering in stemgeluid is een vreemd iets voor haar, gok ik zo. 
Vervolgens ging ze staan voor een camera. Die camera was, samen met haar lichaam, het instrument. Maar in plaats van dat er leuke muziek uit kwam, kregen we rare gongs te horen en de golven van de zee. Het duurde al met al iets van tien minuten (alleen het muziekgedeelte dan) en op een gegeven moment kreeg ik gewoon medelijden met het kind. Niemand van de klas nam haar serieus. 

Kortom, nah, niet iets voor mij in ieder geval, dat ACTA. 

Nou, dat was 'm weer.

Doeiiiii



dinsdag 6 januari 2015

Goede voornemens

Gelukkig nieuwjaar iedereen!

De weken vol gourmetten, cadeautjes, verplichte (schoon-)familie, nog meer gourmetten, kerstliedjes, schaatsen, (gluh-)wijn, oliebollen en nog veel meer winterpret is voorbij. Aan de ene kant jammer. Ik ben gek op de gezelligheid die kerst met zich meebrengt. Al in de herfst sta ik te springen om de kerstliedjes en -lampjes over al om me heen. Kerst is voor mij een en al gezelligheid en ik ben het type persoon die al bij de eerste klank van Last Christmas oplicht - als een kerstboom, haha - keihard begint mee te zingen. Maar, nu de hele maand december voorbij is en mijn bankrekening aanzienlijk gekrompen is, ben ik toch wel blij dat de hectische maand voorbij is. Beetje dan. Hoe was het voor jullie? Nadeel vind ik toch wel altijd de verplichte bezoekjes aan familie en de scheve blikken als je er niet bij kan zijn, omdat iedereen een stukje tijd wilt. Zo vind ik dan ook de dagen rondom kerst het leukste, omdat met kerst zelf je alleen maar van hot naar her reist om alle familieleden te kunnen zien. Plus, ik werk in de horeca. Dat betekent werken met kerst. Helaaschhh, maar er kan weinig aan gedaan worden.

En dan heb je oud en nieuw. Het viel op een prettige dag dit (vorig) jaar, vond ik zelf. Het breekt zo lekker de week, zogezegd. Oud en nieuw voelt toch altijd een beetje raar aan. Aan de ene kant is het natuurlijk een gewone dag, maar aan de andere kant voelt het toch altijd een beetje als een afsluiting. Vooral als de avond begint te vallen en je overal om je heen vuurwerkknallen hoort. En bij een afsluiting, hoort een nieuw begin. En nieuwe jaren beginnen altijd met goeie voornemens. Iedereen denkt wel met oud en nieuw "Volgend jaar wil ik ....", maar zet dit uiteindelijk niet door. Ik vind dit altijd wel een leuk fenomeen. Ik heb in mijn omgeving al een paar mensen die op dit moment aan het stoppen met roken zijn, al keihard aan het sporten zijn en gezonder aan het eten zijn. Daarom heb ik even gegoogled wat de meest voorkomende goede voornemens zijn, en de website www.gavoorgoud.nl vertelde mij het volgende:


  • Afvallen
  • Meer bewegen
  • Meer tijd besteden aan familie en vrienden
  • Een partner vinden
  • Stoppen met roken
Same old, same old dus eigenlijk een beetje. De eerste heb ik vorig jaar al een beetje gedaan, maar daar wil ik dit jaar mee doorgaan. Ben de laatste maand  een beetje blijven hangen (hoe zou dat nou toch komen?). Meer bewegen is altijd een goed voornemen van me geweest. Elk jaar wil ik een sportabonnement nemen, of gaan hardlopen ofzo, maar elk jaar komt het er niet van. Maar, dit jaar ben ik het echt van plan! ... Meer tijd aan familie en vrienden dat zit wel snor. Sommige mensen moet ik wel echt meer zien eigenlijk, dus dat ga ik wel even erbij zetten als goed voornemen. Een partner vinden is voor mij niet van toepassing, want ik heb er al een :). Stoppen met roken, jaaaaaa. Die is me gelukt. Ben as we speak al bijna 11 maanden gestopt met roken. Dus die kan ik al van mijn lijstje afstrepen. 

Goede voornemens zijn altijd iets grappigs vind ik. Iedereen heeft ze wel. Maar slechts een paar procent volgt ze ook echt op. Waarom doen we het dan elk jaar opnieuw, als we toch falen? Misschien een goed voornemen, om je goede voornemens na te komen.  

xoxo

vrijdag 5 december 2014

Starbucks

Hallo!

Een paar weken geleden was ik in de Starbucks in Hilversum. Terwijl ik aan het wachten was op mijn koffie, keek ik een beetje om me heen. Tegenover de bar hing er een heel groot krijtbord, met daarop heel mooi geschreven Starbucks Seminar en daaronder een inschrijfformulier. Kwam dát even goed uit: ik moest voor mijn dossier op school nog een seminar bezoeken. Ik vroeg aan de barista wat het precies inhield, dat seminar, en wanneer het plaatsvindt. Het vond plaats op 4 december 2014 om 18.00 uur in dat filiaal. Nou, oké. Count me in.

Dus ik zat braaf om 18.00 uur in de Starbucks in Hilversum. Uiteraard ging ik er met een beetje achtergrondkennis heen. In mijn opleiding is marketing uiteraard erg belangrijk en laat Starbucks nou net een heel sterk marketingbedrijf zijn. Ik wist niet heel goed wat ik er van kon verwachten, een seminar bij de Starbucks. Maar één ding is zeker, het had betrekking op koffie.
Ik zat daar met een relatief klein clubje in de Starbucks. De storemanager, Frank, die leidde het seminar. Hij legde kort uit wat we gingen doen. In dit seminar stond de Christmas Blend en de Christmas Blend Espresso Roast centraal. Frank vertelde de achtergrond van deze koffiebonen en hoe het zijn oorsprong vond bij de Starbucks. De bonen komen uit Latijns-Amerika,Azië en het oude Indonesië en worden daar ook gebrand. Ze zijn vrij krachtig van smaak en door de landen van afkomst zijn ze goed te combineren met cacaoproducten. Hij vertelde veel praktische informatie over de koffiebonen zelf. Daarna vertelde hij dat in alle filialen van Starbucks deze koffiebonen al zo goed als op zijn, terwijl Sinterklaas nog niet is geweest – haha. Goeie marketingtruc vriend, mensen willen dingen hebben als het bijna niet meer te verkrijgen is. En ja hoor, achteraf kochten twee bezoekers de laatste zakjes Espresso Roast. Maar goed, dat terzijde.

Een barista kwam er aan met twee soort kannen. Een groene en een zwarte. Ook werd er een klokje ingesteld. Frank legde uit dat dit een French Press heet. Dit is een goede manier om koffie te zetten volgens Frank. Je doet er al gemalen koffie in, gooit er heet water bij en laat het vier minuten trekken – daar was het klokje voor. Wanneer deze vier minuten voor bij zijn, druk je het knopje in dat op de deksel zit.  Daar duw je een metalen filter mee naar beneden waardoor de koffie tot zijn goed recht komt. Vanaf dat moment is de koffie nog maar 20 minuten echt lekker. Daarna is het té erg afgekoeld en zijn de aroma’s afgezwakt. Ofzo. Goed. We kregen ze te proeven. Frank legde de juiste manier van koffieproeven uit. Is dat er? Ja, blijkbaar wel. Best grappig. Je kreeg een klein kopje met de koffie – allebei mochten we proeven – en dan moest je je hand half over het kopje leggen en dan kom je goed aan de koffie ruiken. Frank vroeg aan ons welke aroma’s we konden ruiken. Hij keek mij het eerst aan en ik zei heel sullig: “Euh… Koffie?”. Jep, ik ben een beginner. Gelukkig kon Frank er wel om lachen en vertelde mij dat hij precies hetzelfde zei toen hij beginner was. Andere mensen konden de smaken pompoen, gember, cacao en nog meer ruiken. Ik probeerde het ook te ruiken, maar nee, mij lukte het niet. Maar ja, misschien volgende keer beter. De tweede stap van koffie proeven is slurpen. Ja, echt, slurpen. Door het slurpen komt er extra zuurstof vrij, waardoor de aroma’s van de koffie beter te proeven zijn.

De laatste stap van het koffieproeven vond ik de leukste. Met cakejes! Bij allebei de koffiesoorten had Frank bijpassende cakejes gepakt. Een Kers(t)cakeje en een caramelcacaocakeje. De essentie van de cakejes was de cacao, omdat het land van origine te maken heeft met wat er het beste bij past. Omdat Latijns-Amerika e.d. een sterke connectie heeft met cacao, past het blijkbaar bij dit soort koffie. Dus je moest een hapje nemen van het cakeje, en dan slurpen van de koffie. Erg lekker!

Tijdens het seminar had Frank ook papiertjes uitgedeeld met achtergrond informatie van de koffie(bonen). Ik vroeg of ik er eentje van mocht meenemen, als bewijs dat ik echt daar was geweest. Dit mocht niet. Starbucks is blijkbaar best wel streng met wat zij naar buiten brengt. Zoals informatie over de koffiebonen, die mogen blijkbaar wel vertelt worden, maar die mag ik niet op papier hebben. Hetzelfde geldt voor het interieur. Als je een kopje koffie drinkt met een vriendinnetje, mag je wel een foto maken met je vriendin, maar een foto specifiek van het interieur, mag niet. Dit had er mee te maken dat veel bedrijven Starbucks proberen na te doen, en dit proberen ze te voorkomen.

Na afloop van het seminar zaten we met z’n allen nog een beetje na te kletsen. Een onderwerp wat ter sprake kwam, was een bepaalde smaak koffie – iets met advocaat – een tijd geleden in Amerika uit het assortiment werd gehaald, omdat Starbucks wat anders wilde proberen. Dit leidde tot veel onvrede en petities om de smaak terug te halen. Frank vertelde hierbij dat mensen echt uitkijken naar een smaak die maar één keer per jaar terugkeert, zoals die smaak. Dat ze er echt naar toe kunnen leven. En zo kwamen we op de Christmas koffies/warme chocomel. Dit zijn ook bepaalde smaken waar mensen een heel jaar naar kunnen uitkijken. Toen wij, de bezoekers, hier nog over aan het praten waren, liep Frank naar de toonbank. Vijf minuten laten kwam hij terug met een Hot Chocolate Honey/Almond. Als iemand ooit een keer zin heeft in een warme chocomel: neem die! Djeez, wat is die lekker zeg. Chocoladesiroop, melk, chocoladeslagroom, honingsiroop en amandel. Nomnomnom. Na dit was het echt afgelopen bij de Starbucks. Achteraf, erg leuk! Heel interactief. Frank gaf veel informatie over koffie in het algemeen, over Starbucks – ook het werken bij Starbucks – en de verschillende smaken en liet het ons ook meemaken hoe je een smaak tot z’n goed recht kan laten komen. Ik vond het erg leuk.

Het is blijkbaar een maandelijks terugkerend event, maar het is totaal niet bekend onder het publiek. Het staat niet op hun website, het staat niet op Facebook – alleen die van mei nog ergens – en er wordt ook in de winkel zelf amper reclame voor gemaakt. Jammer, want ik denk dat er best veel animo voor zou zijn als het wat bekender zou zijn onder het grote publiek.

 xoxo, Shelby












dinsdag 2 december 2014

Social Media

Hallotjes!

Tijdens mijn studie, Vrijetijdsmanagement aan Hogeschool Inholland, hebben we het veel over Social Media. Hoe het gebruikt kan worden, wat het nut ervan is en de voor- en nadelen. Gedurende mijn minor, Creative Industies #inhci, hihi, kregen we de opdracht om  actief bezig te zijn met Social Media, met als voorkeuren Twitter, Pinterest en LinkedIn. Nu zal ik je vertellen, Twitter had ik vorig jaar verwijderd, Pinterest had ik vaagjes van gehoord, maar heb ik pas aangemaakt voor deze minor, want het werd sterk aangeraden en LinkedIn heeft eigenlijk hetzelfde verhaal als Pinterest. Dus. 

 Nu doe ik natuurlijk een managementopleiding, waarbij marketing(communicatie) centraal staat. Natuurlijk hoort daar Social Media bij. Facebook had ik al, maar of dat nou echt een sterk staaltje Social Media is m.b.t. mijn opleiding? Neh. Oh! Er is wel een heel leuk filmpje btw, over het effect van Facebook als het er een dag niet zou zijn: https://www.youtube.com/watch?v=-np4VrtGzF4. Zeker kijken als je de tijd hebt - duurt overig ook maar anderhalve minuut, dus gewoon doen. Het zet Facebook op een heel grappige manier te kakken, en ik durf met 99% zekerheid te zeggen dat je jezelf hierin kan herkennen als je een Facebookgebruiker bent. 

Twitter heb ik een jaartje gebruikt. Maar, ik had alleen maar mijn vrienden en kennissen op Twitter, wat inhield dat ik de hele dag kon lezen dat iemand in de trein zat #nsfail, wat iemand aan het eten was of wat hij/zij ging doen. Niet zo voor mij. Uiteindelijk heb ik het er maar weer afgeflikkert, want ja, zeg nou eerlijk. Who cares wat je gaat eten? Maar goed. Peerpressure. Ik heb het weer aangemaakt. Maar deze keer boycot ik alles en iedereen die ik op Facebook ook heb. Nu volg ik alleen mensen gerelateerd aan mijn opleiding en mijn minor. Working out just fine! Nou ja, ik moet wel zeggen dat ik nog steeds niet elke dat Twitter check voor de laatste nieuwtjes, maar minimaal wel een keertje in een dag of vier. Zo volg ik een aantal radiozenders (loving radio), paar nieuwssites en een aantal personen die zich bezig houden met het gebruik van Social Media en marketing. Zitten best leuke dingetjes tussen soms. 

Pinterest. Dat dat een succes is, vind ik eigenlijk vreemd. Het zijn gewoon random plaatjes die je in een categorie kan plaatsen en zoeken en that's it. Maar, ik vind er ook wel leuke dingetjes tussen zitten. Zo ben ik echt gek op schattige dierenfoto's - jaja, net zoals de rest van de mensen die op het internet zit zo'n beetje - en vind ik de DIY-dingetjes erg leuk. Dus hoe je dingen zelf kan maken. Gaat van strikjes tot tafels. Leuk. Maar wel raar.

En als laatste LinkedIn. Ik hoor altijd dat LinkedIn zo handig kan zijn en zo'n belangrijke toevoeging voor het (uitbreiden van je) zakelijk netwerk. Kan best zo zijn, maar ik vind er geen bal aan. Sure, je kan mensen stalken - en zij kunnen dit zien, in de hoop dat je connecties maakt, maar eerlijk is eerlijk, een CEO van een groot bedrijf kan het minder dan niks schelen dat jij op zijn/haar profiel kijkt of dat je diegene wilt toevoegen. Daarnaast vind ik het onhandig in gebruik (te veel knopjes en mogelijkheden) en erg mooi vormgegeven is het ook niet. Dus nee, LinkedIn is niet voor mij weggelegd. 

En nu natuurlijk blogs! Oke, ik moet het stiekem best wel voor school doen, maar ik vind dit ook wel een beetje erg leuk om te doen. Nu alleen nog kijken welk onderwerp ik echt leukleuk vind! Misschien creëer ik wel een kookblog, zoals Leonie van Gewoon Wat Een Studentje Eet, of een blog waarin alle BN'ers afgeblaft worden omdat zij de verkeerde kleur groen dragen. Time will tell.

Adios!

xoxo, Shelby